Jury Przeglądu Konkursowego Shanties 2009 wyłoniło zwycięzców. Nominacje do wystąpienia na XXVIII Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Żeglarskiej Shanties 2009 jednogłośnie otrzymały dwa zespoły: Brasy i Nor Folk.
GRATULUJĘ!
 
Aby przeczytać relację, zobaczyć zdjęcia i pełną treść werdyktu kliknij "więcej"

Jury Przeglądu Konkursowego Shanties 2009 wyłoniło zwycięzców. Nominacje do wystąpienia na XXVIII Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Żeglarskiej Shanties 2009 jednogłośnie otrzymały zespoły Brasy i Nor Folk.
Zwycięzcom serdecznie GRATULUJĘ zwłaszcza, że poziom tegorocznych wykonawców ubiegających się o występ na Shanties znacznie przewyższał ubiegłoroczny i zwycięstwo w takim gronie to ogromny sukces.
Jury dostrzegło również wybitne indywidualności i postanowiło przyznać wyróżnienia:
- za walory wokalne dla Justyny Rodasik z zespołu oJ taM i Lucyny Jarząbek z zespołu Swim Cream
- za "pazur" w grze na skrzypcach dla Jolanty Gackiej "Skrzypaczki" z zespołu Bez Paniki.
 
Poniżej zdjęcia wykonawców docenionych przez jurorów. Więcej zdjęć z Przeglądu Konkursowego znajduje się w GALERII.
 

Nor Folk	Brasy

 

Lucyna Jarząbek (Swim Cream)	Justyna Rodasik (oJ taM)	Jolanta Gacka "Skrzypaczka" (Bez Paniki)

 
      Przegląd Konkursowy Shanties 2009 rozpoczął zespół Swim Cream z Nowego Targu. Zespół jako jedyny zakwalifikował się na przegląd w wyniku przesłuchania nagrań, a nie przez nominację z innego festiwalu. Nowy Targ dotychczas szantami nie słynął, a jednak okazało się, że mieszkają tam i tworzą muzycy, których połączyło wspólne zamiłowanie do żeglowania i o żeglowaniu śpiewania. Swim Cream zaprezentował utwory autorskie w bardzo nastrojowym klimacie z towarzyszeniem dość bogatego i oryginalnego jak na szantową scenę instrumentarium, choć zarówno trąbkę jak i kontrabas szantowe sceny już widziały. Uwagę przykuwały wokalizy Lucyny Jarząbek - w moim odczuciu czasami nawet zbyt wyeksponowane, oraz ciekawe wstawki instrumentalne i całkiem ładne autorskie teksty. Szkoda tylko, że zespół zapominał przedstawiać swoje utwory albo robił to tak niewyraźnie, że jakoś żadnego tytułu nie udało mi się zanotować.
 
      Drugim ocenianym zespołem był Velbot z Warszawy, prezentujący również wyłącznie własną twórczość. W odróżnieniu od poprzedników zapowiadali wyraźnie każdy utwór charakteryzując w kilku słowach jego treść. A treść była klasycznie żeglarska - "Żeglarskie serce" - o pływaniu i tęsknocie, "Draka" - o tawernie i drace, "Ucieczka" - nostalgicznie o pływaniu, "Gwiazda" - o dziewczynie i tawernie. Przy akompaniamencie trzech gitar, skrzypiec, kong i jajka grali utwory zróżnicowane, wpadające w ucho, a nawet w pamięć - "...ona jest gwiazdą - podnieca gniazdo całe...".
 
      Kraków reprezentował już po raz drugi na przeglądach Shanties zespół NorFolk. Brzmienia najostrzej grającego wykonawcy tegorocznego przeglądu nie zmiękczyły tym razem flet czy skrzypce w rękach dziewcząt. Zróżnicowany muzycznie i bardzo ciekawie zaaranżowany repertuar tego recitalu wypełniły wyłącznie autorskie utwory "Kapitan Nash", "Bunt" ("13 Listopada"), "Samotność" i "Korsarze". W pełni dojrzałe, męskie wykonania autorskich pieśni o tematyce korsarsko-bitewnej, doskonale prezentujące się z chrapliwym wokalem Bartka, dały zespołowi przepustkę na festiwal. Wygląda na to, że poszukiwania w przestrzeni muzycznej nazwanej przez zespół "Neither Rock Nor Folk" oraz odbiór zeszłorocznego kontrowersyjnego występu i wnioski wyciągnięte z opinii jury zaowocowały tegorocznym sukcesem.
 
      Po ostrej dawce pirackich klimatów wytchnieniem i balsamem dla uszu stał się recital duetu Oj Tam z Częstochowy. Dwoje wykonawców połączyły dwie pasje - taniec nowoczesny i śpiewanie własnych piosenek o tematyce morskiej. Niski głos Marka wspaniale uzupełniał się z aksamitnym głosem Justyny, do tego gitara, skrzypce, autorska muzyka i ładne słowa. Wszystko to pozostawiło po zespole Oj Tam bardzo przyjemne wrażenie i piękne wspomnienie "zakochanej tawerny aż po dach", która "płakała rynnami" nie mogąc zrozumieć czemu żeglarz nie chce jej pokochać. Szkoda tylko, że Justyna przez cały występ była tak poważna, bo z uśmiechem (co mogliśmy zobaczyć już na scenie w Starym Porcie) jest jej zdecydowanie bardziej do twarzy.
 
      Zespół Bez Paniki pochodzi z okolic Pogorii czyli zalewu będącego znanym śląskim akwenem żeglarskim, a jego solista był Mistrzem Śląska w klasie Omega. Ponoć ogromnym atutem zespołu, dzięki któremu uzyskał on nominację na tegoroczny przegląd konkursowy, są piękne autorskie teksty Radka Stachurskiego - ponoć, ponieważ z utworów wykonywanych podczas przeglądu niewiele udało mi się zrozumieć. Piosenki zapowiadane były przez "Skrzypaczkę" tak nieśmiałym głosikiem, że nawet z tych zapowiedzi niewiele zrozumiałem, ale dzięki nim mniej więcej przynajmniej dowiedziałem się o czym Radek śpiewa. A śpiewa o tym co się dzieje gdy na jachcie po nocnej wachcie na horyzoncie pojawia się słońce albo o tym co autor przeżył na morzu i jak "kilwater prosty utrzymać chciał sam". Piosenki ładnie brzmiące, niektóre nawet żwawe, a jednak publiczność przy nich przysypiała. Szkoda, że tak to wyszło, ale przyszłość przed nimi i jeśli włożą jeszcze trochę pracy w aranżacje i technikę wykonania, to może za rok...?
 
      Jak przystało na zagłębie polskich kapel szantowych - Śląsk był reprezentowany najliczniej. Z Gliwic przyjechało 9 uroczych dziewcząt śpiewających a cappella piosenki żeglarskie, pieśni stylizowane na szanty i oczywiście tradycyjne pieśni morskie. Zespół Indygo swój występ rozpoczął przepięknym, "sjerdce szczypatielnym" wykonaniem wiersza młodopolskiej poetki Bronisławy Ostrowskiej do muzyki skomponowanej przez Ewę Frieman i Józka Kanieckiego - "Oddech Morza". Chór dziewięciu dziewczęcych głosów brzmiał w ścianach krakowskiej Rotundy nieco nienaturalnie - trochę kościelnie, trochę operetkowo, ale techniki, walorów (nie tylko) wokalnych i młodzieńczej czystości głosów dziewczynom nie można odmówić. Nic dziwnego skoro nabywają umiejętności pod fachowym okiem Dominiki Płonki, znanej chociażby z brawurowych wykonań "Johnny, I hardly knew 'Ya" czy "Tourdion". Sądzę, że jeśli Indygo utrzyma poziom, dopracuje aranżacje i nabierze większego obycia to na kolejnym przeglądzie konkursowym podbije również serca jurorów.
 
      Na konkurs trafiły tylko (i aż) dwa zespoły wykonujące wyłącznie pieśni a cappella - zespół Brasy, tak jak Indygo, przybył ze Śląska, chyba z najbardziej znanej kuźni szantymenów - MDK nr 1 w Bytomiu. Ciekawostką jest, że zespół startujący w konkursie kwalifikacyjnym na Shanties, ma już na swoim koncie nagraną płytę. Zdziwienie jednak mija natychmiast gdy na scenie wśród Brasów pojawia znany miłośnik szant, były lider zespołu Segars - Ireneusz Herisz i rozbrzmiewają pierwsze głosy klasycznej francuskiej pieśni z 1530 roku (niestety tytułu nie uchwyciłem). Występ Brasów należał do tych z gatunku "tego co tygrysy lubią najbardziej" - klasyczne szanty i pieśni morskie wykonywane przez świetnie zgrane męskie głosy - aż dziw, że taki wykonawca trafia na przegląd konkursowy i musi "walczyć" o wstęp na Shanties. Z drugiej strony jednak przyjemnie było usłyszeć takie wykonania tradycyjnych pieśni morskich podczas tego koncertu. Recital przygotowany był profesjonalnie, każdy utwór zapowiadany ze szczegółami skąd pochodzi, na kiedy jest datowany, o czym opowiada. Po prostu - jakość, doświadczenie i profesjonalizm w każdym calu. Już po pierwszych dwóch utworach nie miałem wątpliwości, że Brasy wystąpią na Shanties 2009.
 
      Wrocław szantą stoi od wielu już lat i w tym roku nie zabrakło jego reprezentantów na Przeglądzie Konkursowym. Zespół Znienacka Project zrobił na mnie bardzo przyjemne wrażenie, a co najważniejsze rozruszał najwytrwalszych choć przysypiających już nieco widzów w czwartej godzinie przeglądu konkursowego. Zespół zagrał utwory z tekstami własnego autorstwa głównie do muzyki kultowej grupy Great Big Sea. Z przyjemnością słuchało się piosenek "Fokarze", "Połów", "Czarny rum" czy pełnej humoru "Starej panny na poddaszu" zaśpiewanej, ze względu na treść, przez uroczą skrzypaczkę Annę Dębicką. Dodatkowym atutem zespołu jest wyjątkowa osobowość sceniczna Bartłomieja "Wypłosza" Kiszczaka i to w jaki sposób prowadzi recital - dowcipne komentarze, zapowiedzi i dialogi na scenie urozmaicały ich występ i sprawiły, że pozostali w mej pamięci jako jeden z faworytów do nominacji na festiwal. Niestety Jury zdecydowało inaczej, ale mam nadzieję i szczerze im tego życzę, abyśmy już za rok zobaczyli ich na tej samej scenie dwukrotnie - w styczniu i w lutym.
 
      Niespodzianką okazał się występ ostatniego wykonawcy - solisty - Marcina Magdziara. Niespodzianką pod każdym względem pozytywną - nie spodziewałem się już więcej wykonawców ponieważ oficjalny program przeglądu wymieniał tylko 8 zespołów; soliści na Shanties są niemal ginącym gatunkiem nie mylić z endemicznym czyli lokalnym a występ tego solisty okazał się wyjątkowo udany. Przyjemny i mocny głos oraz doskonałe opanowanie gitary sprawiły, że solowego występu Marcina słuchało się z wielką przyjemnością. Szczególnie przypadł mi do gustu ostatni wykonywany utwór "Mgła", któremu dodatkowego wymiaru nadała mglista atmosfera stworzona przez oświetleniowca. Soliście trudno przebić się na festiwal, ale jestem przekonany, że Marcina Magdziara zobaczymy jeszcze na Shanties, jeśli tylko wystarczy mu samozaparcia.
 
A oto pełna treść werdyktu jury:
 
Werdykt Jury Przeglądu Konkursowego
Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Żeglarskiej
Shanties 2009
 
Kraków 10.01.2009
 
Jury w składzie:
Przewodniczący: Agnieszka Krajewska
 
Członkowie: Izabela Puklewicz, Wojciech Harmansa, Piotr Zadrożny.
 
Po wysłuchaniu następujących wykonawców:
1. Bez Paniki
2. Brasy
3. Indygo
4. Nor Folk
5. Marcin Magdziar
6. oJ taM
7. Swim Cream
8. Velbot
9. Znienacka Project
 
jednogłośnie postanowiło nominować do udziału w koncertach XXVIII Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Żeglarskiej "Shanties 2009" tylko dwa zespoły:
Brasy
Nor Folk
Ponadto jury postanowiło wyróżnić:
 
Lucynę Jarząbek z zespołu Swim Cream oraz Justynę Rodasik z zespołu oJ taM za wyjątkowy wokal
 
Jolantę Gacka za "pazur" w grze na skrzypcach
 
Jury dziękuje wykonawcom za przygotowanie wartościowego autorskiego repertuaru. Mamy nadzieję, że nie zabraknie Wam zapału do dalszej pracy.